kort maar hevig

Hadden vandaag na een uitvoerig bezoek aan de Terme Salvarola een korte etappe gepland. Naar al snel bleek wel met een paar heftige (15%+) klimmetjes. Het leek wel of we van bergkam naar bergkam fietsten, met voor de afwisseling een paar diepe dalen ertussendoor. We hebben rond de 2000 hoogtemeters afgelegd, mooi hoor, maar ook vermoeiend! Waren bijna tot bij de soigneur gekomen (na weer een lange klim), toen we door de Carabinieri werden gesommeerd om te keren omdat verder op een dodelijk ongeval had plaatsgevonden (we hadden de trauma-helikopter wel zien vliegen). Helaas, pindakaas dus dezelfde weg weer terug en via een omweg van ruim 5 kilometer weer verderop op dezelfde weg aangekomen. Troffen de soigneur in een cafe waar een wel zeer opgedofte dame de scepter zwaaide, vergane glorie (en dat al enige tijd!). Na koffie, puddingbroodjes en een nieuwe watervoorraad avanti!

Volgende stop, na een aanvankelijke misser, aan de oevers van een rivier onder een betonnen brug in de schaduw. Roemer uiteraard weer zwemmen, de andere reisgenoten waren daar te laf voor.

Vervolgens de laatste 15 kilometers met ruim 600 hoogtemeters, eindeloos stijgen over zinderende asfaltwegen en ingehaald worden door dieselautos met een roetprobleem. Ook weer de nodige Mio-verassingen inclusief een trap-bestijging. Uiteindelijk na de mega-klim ons overnachtingsadres bereikt (een blokhut op een camping - zelf je bed opmaken). Even lekker gezwommen tussen de italiaanse bambini, toen een aantal huishoudelijke taken verricht, vervolgens het log gemaakt en een biertje gedronken. Straks een lokale hap in het restaurant van de camping en dan vroeg onder de wol.