Si bastasse una bella canzone,....

Vandaag een korte transfer vanuit Montecatini-Terme naar San Miniato; zo'n 30 kilometer. Maar dat viel anders uit. Onder een grijze wolkendeken (maar wel zalige temperatuur om te fietsen) op de fiets rond 10 uur. Ging voorspoedig, hier en daar een Mio'tje, inclusief een bergafje van twee kilometer die eindigde in een grintpad (Willem grommend weer terug..). Totdat zo'n vijf kilometer voor ons overnachtingsadres de Mio ons voor San Miniato rechtsaf wilde hebben - daar hadden we namelijk met de soigneur afgesproken. Enfin, in Mio we rust (nou ja, wel steeds iets minder) en dus manhaftig afgeslagen, een beest van een klim afgerond en geëindigd in het middeleeuwse stadje met een leuke dagmarkt (biologische producten). Theo echter had besloten maar door te rijden naar het eindstation. Hebben hem daar vandaan gekregen naar San Miniato en gedrieën genoten van een goede lunch met vers gekochte schapenkaas (heerlijk) en een glas rode wijn (dom, dom, dom - gaat meteen in je benen zitten!).

Vervolgens allen naar de eindbestemming. Alhoewel ons gezonde verstand aangaf dat je oostwaarts rijdend op hoogte blijvend de herberg wel zou treffen, luisterden we uiteindelijk toch naar de Mio, die ons de eerder bedwongen gemene klim liet afdenderen en daarna zo'n 10 kilometer verderop eenzelfde soort helling weer liet beklimmen. Eenmaal aangekomen op de eindbestemming bleek ons gezonde verstand juist - het was inderdaad mogelijk geweest over de kam te rijden (Grrrrrrrr..) Uiteindelijk ruim 50 km gefietst (de reis is het doel, Roemer dixit)

Hoe dan ook, mooie herberg, familiefeest (1e communie) aan de gang, enig. Daarna voorafgaand aan de komst van de dames even omgevingsverkenning uitgevoerd en uitgekomen bij een biologisch-dynamisch wijngoed waar je zowel kon proeven als eten. De famille zelf (niet geheel onbemiddeld) zat om vier uur nog aan de lunch, maar gaf opdracht aan de kok en de (duitse)  medewerkster (met een prachtige kruising van een Rhodesian Ridgback en een Cane Corso) om ons rond zes uur te accomoderen. En aldus geschiedde; samen met de inmiddels aangekomen dames (het was een mooi weerzien!) meldden we ons voor een rondleiding door de wijngaarden, de kelder, een proeverij & een werkelijk fenomenale maaltijd (kok plukte zelfs nog verse rozen voor op tafel!). Prachtig landgoed, 16 hectare wijn, olijven, groente etc, mooi onderhouden (eigen amfitheatertje) en magnifieke uitzichten. Moe maar zeer voldaan en met een aantal aangeschafte flessen wijn en olijfolie weer op (toscaanse) honk aan! Theo was zo onder de indruk dat hij de duitse gastvrouw zelfs een galante handkus gaf!